کدهای وضعیت صفحه (Http Status Codes) چیست؟

کدهای وضعیت صفحه (Http Status Codes) پاسخی است که از سمت سرور یک سایت برای مرورگر کاربر ارسال می شود. این پروسه ارسال کد، در هر دفعه باز کردن یک آدرس سایت بین سرور و مرورگر اتفاق می افتد فقط ممکن است ما متوجه آن نشویم. سرور، درخواست دریافتی را به وسیله این کدهای سه رقمی پاسخ می دهد و کد استاتوس http را در پاسخ به مرورگر ارسال می کند. این ارتباطی است دیجیتالی، بین سرور و نرم افزار مرورگر کاربر، که وضعیت اتصال بین خود را تعیین می کنند که دسترسی به سایت برقرار است یا خطایی رخ داده است.

اهمیت شناخت کدهای وضعیت صفحه

با شناخت کدهای وضعیت صفحه می توانیم خطاهای سایت خود را به خوبی تشخیص داده و برای رفع آن اقدام کنیم. چرا که این خطاها ممکن است دسترسی به سایت را با اختلال همراه کند و بر سئو سایت ما تاثیرگذار باشد. کد سرور در واقع این پیام را منتقل می کند که درخواست ما انجام شده یا خیر و چگونه انجام شده است. درخواست ما برای ورود به یک سایت شامل ارسال فایل های مورد نظر از سرور به سمت مرورگر ماست؛ که ارسال این فایل ها و اطلاعات به مرورگر، به شکل کدهای وضعیت صفحه صورت می گیرد. همچنین با استفاده از این کدها می توان دسترسی کاربران و موتورهای جستجو را مدیریت و کنترل کرد. مثلا می توان گروهی از کاربران را برای ورود به یک صفحه محدود کرد. یا می توان به موتورهای جستجو اعلام کرد که صفحه موردنظر برای همیشه یا به طور موقت به آدرس دیگری انتقال پیدا کرده است.

انواع کد های http status را بشناسید

بر اساس اطلاعاتی که به مرورگر ارسال می شوند انواع مختلفی از این کدها وجود دارند که هر کدام نشانگر نوع خاص ارتباطی است که با سرور برقرار کرده است. این کدهای سه رقمی بر اساس رقم سمت چپ آن ها (صدگان) دسته بندی می شوند. هر کدام از آن ها مجموعه پیامی را منتقل می کنند که با جنس کلاس بعدی کاملا متفاوت است.

مثلا کدهای وضعیت گروه 200 نشان از درخواست موفق و حالت طبیعی ارتباط سایت با کاربر دارد. یا مثلا کدهای 400 نشان از عدم وجود صفحات درخواستی را دارد. از این طریق می توانیم جنس کلی پیام سرور را درک کنیم، اما هر کدام جزئیاتی دارند که فقط با دو رقم سمت راست کد قابل شناسایی است. کدهای وضعیت صفحه انواع متفاوتی دارند که برخی از آن ها بیشتر رخ می دهند و ممکن است با آنها سر و کار داشته باشید. در ادامه این مطلب سعی کرده ایم رایج ترین آنها را به شما معرفی کنیم.

کد های وضعیت 100 (پیام اطلاعاتی)

این کد ها شامل پاسخی از جنس اطلاعات است و اعلام می دارد که سرور در حال پردازش درخواست مرورگر است. امکان نمایش این کد ها بسیار کم است و کاملا موقتی هستند و در کل این شرایط خیلی کم اتفاق می افتد. به بیانی دیگر این کد ها پاسخ قطعی سرور به مرورگر کاربر نیست، و زمانی کدهای 100 نمایش داده می شود که در حین پردازش، درخواستی به سرور فرستاده شود. کد های رایج سری 100 به شرح زیر است:

کد 100 (ادامه Continue)

این کد نشان می دهد که بخش اول درخواست به وسیله سرور دریافت شده و در حال اجراست و مرورگر کاربر باید به درخواست خود ادامه داده یا می تواند آن را لغو کنند.

کد 101 (انتقال پروتکل Switching protocols)

این کد نشان می دهد که درخواست تعویض پروتکل به سرور تایید شده است و سرور در حال تغییر پروتکل می باشد.

کد 102

در این حالت سرور درخواست کاربر را پذیرفته است اما هنوز آن را کامل نکرده و در حال پردازش است.

کد های وضعیت 200 (موفق)
کد های وضعیت Http سری 200، پیام هایی مبنی بر موفقیت آمیز بودن درخواست ارائه می دهد. این وضعیت طبیعی است و به همین دلیل کاربر آن را مشاهده نمی کند. در این وضعیت سرور درخواست کاربر را به درستی دریافت و پاسخ آن را به شکل کامل به سمت مرورگر ارسال کرده است. نتیجه آن این است که کاربر صفحه ای که درخواست داده را کامل مشاهده می کند. در واقع باید مطمئن باشیم که همیشه سری کد های 200 به کاربر اعلام شود. در ادامه مهم ترین آن ها را ملاحظه می کنید:

کد 200 (موفقیت آمیز OK)

کد 200 نشان دهنده این است که درخواست کاربر به درستی دریافت شده و پاسخ آن موفقیت آمیز بوده است. این سالم ترین حالتی است که می تواند برای کد های سرور وجود داشته باشد و نشان می دهد تمام محتوای صفحه برای کاربر نمایش داده شده است.

کد 201 (ساخته شده Created)

درخواست کاربر با موفقیت پذیرفته شده است و سرور در پاسخ آن یک یا چند منبع جدید ساخته است.

کد 202 (پذیرفته شده Accepted)

سرور درخواست را با موفقیت پذیرفته است اما هنوز محاسبه و پردازش آن کامل نشده است. این در حالتی است که در زمان انجام روند پردازش یک درخواست جدید ارائه شود.

کد 203 (اطلاعات نامعتبرNon-Authoritative Information )

سرور در این کد هم اعلام می کند که درخواست کاربر با موفقیت پاسخ داده شده است ولی اطلاعات نمایش داده شده با آن چه در منبع سرور قرار دارد متفاوت است.

کد 204 (بدون محتوا No Content)

اگر بخواهیم بگوییم خطای 204 چیست، باید این طور تعریف کنیم که سرور درخواست را با موفقیت انجام داده است، اما هیچ محتوایی برای نمایش وجود ندارد.

کدهای وضعیت 300 (تغییر مسیر)

این کدها انتقال دهنده کاربر از مسیری به مسیر دیگری است که از پیش، آن ها را تعیین کرده ایم. در واقع طبق فرم تعاریف قبلی اگر بخواهیم پیش برویم باید بگوییم که درخواست مرورگر با موفقیت دریافت شده است اما دچار تغییر مسیر می شود و سرور پاسخ آن را در صفحه دیگری به کاربر نمایش می دهد. در واقع این حالت برای این است که آدرسی از یک صفحه سایت ما به صفحه دیگری انتقال پیدا می کند. یعنی به صورت دستی خودمان این فرمان را به سرور داده ایم. این فعل و انفعالات ریدایرکت (Redirect) هم نامیده می شود. مهم ترین کدهای انتقال دهنده به صورت زیر است:

کد 300 (انتقال چندگانه Multiple Choices)

این کد یعنی چندین پاسخ احتمالی و مختلف دارد و مرورگر یا کاربر باید یکی از آن ها را انتخاب کند.

کد 301 (انتقال دائم Moved Permanently)

نشان دهنده این است که صفحه یا فایل مورد نظر ما به آدرس جدیدی منتقل شده است و در نتیجه کاربر به صورت خودکار به آدرس دیگری برای دیدن صفحه منتقل می شود. با این کار به صورت دائم محتوای خود را در آدرس جدیدی ریدایریکت می کنیم.

کد 302 (انتقال موقت moved temporary)

با این کار محتوای یک صفحه را موقتا به صفحه دیگری منتقل می کنیم. یعنی بعد از مدتی صفحه مدنظر ما به آدرس قبلی خود بر می گردد. اعتبار صفحه (Page Authority) در ریدایرکت موقت منتقل نمی شود. این کد درخواست کاربر را به طور موقت به یک آدرس از پیش تعیین شده منتقل می کند.

کدهای وضعیت 400 (خطای کاربر)

کدهای استاتوس سری 400 به خطاهایی که از سمت کاربر رخ داده، اطلاق می شود. این مدل که به خطای کلاینت هم معروف است، به کاربر نمایش داده می شود و می توان در بسیاری از موارد آن را دید. کاربر زمانی با این خطا مواجه می شود که صفحه در دسترس نباشد. سرور با این کد ها اعلام می کند که درخواست از سمت مرورگر دریافت شده است اما صفحه مورد نظر کاربر وجود ندارد یا آدرس آن عوض شده است. مهم ترین کدهای وضعیت صفحه 400 را مرور می کنیم:

کد 400 (درخواست اشتباه Bad Request)

سرور به علت وجود خطایی در درخواست، نتوانسته است معنای آن را درک کند.

کد 401 (درخواست غیرمجاز Unauthorized)

درخواست مرورگر توسط سرور، به دلیل عدم انجام احراز هویت مورد قبول واقع نمی شود. این برای صفحاتی است که عمومیت ندارند و فقط به کاربران خاصی نشان داده می شود. ممکن است سرور جواب این درخواست را با صفحه لاگین به کاربر نمایش دهد.

کد 403 (ممنوع Forbidden)

نمایش کد 403 یعنی کاربر اجازه دسترسی به صفحه و محتوا را ندارد و درخواست او توسط سرور رد می شود. در این کد خطا، بر خلاف 401، هویت کاربر برای سرور کاملا واضح است اما باز هم او را مجاز به استفاده از سرویس و نمایش صفحه نمی داند. معمولا این حالت زمانی است که گروهی از کاربران برای دسترسی به یک منبع، تحریم و محدود شده باشند.

کد 404 (پیدا نشد Not Found)

شایع ترین کد وضعیت خطایی که کاربر با آن مواجه شده و آن را می بیند، خطای 404 است. این در حالتی است که سرور نمی تواند صفحه درخواست شده را پیدا کند. مثلا اگر صفحه ای در سرور وجود نداشته باشد و درخواستی به سمت سرور ارسال شود، سرور قادر نخواهد بود منبعی برای این درخواست پیدا کند و چنین خطایی را نمایش می دهد. این کد مشخص نمی کند که صفحه ای از دست رفته یا کلا وجود نداشته است. اگر صفحه ای از دست رفته باشد ممکن است موقت یا دائم باشد. صفحات 404 برای سئو یک آسیب جدی محسوب می شود و باید آن ها را مدیریت کرد. در صفحه آموزش سئو راههای رفع خطای 404 را بیاموزید.

کد 410 (پاک شده Gone)

این کد بدین معناست که صفحه موردنظر از روی سرور به طور دائم حذف شده است و آدرس دیگری هم جایگزین آن نشده است.

کدهای وضعیت 500 (خطای سرور)

این کد ها مربوط به خطاها و مشکلاتی از سمت خود سرور است. اگر چه درخواست کاربر معتبر باشد ولی سرور قادر نیست درخواست را پردازش و تکمیل کند. خطاهای سری 500 باعث جلوگیری از نمایش سایت به کاربر و خزش ربات های گوگل می شود و به همین دلیل اهمیت بسیار زیادی در سئو و جایگاه ما در گوگل دارد. این خطا ها را باید به سرعت برطرف کرد. مهم ترین کد های این دسته عبارتند از:

کد 500 (خطای داخلی سرور Internal Server)

سرور در این خطا با وضعیتی مواجه شده است که نمی داند چگونه آن را مدیریت کند و دچار یک ایراد داخلی شده است که باید به سرعت دلیل آن شناسایی شود.

کد 501 (اجرا نشده Not Implemented)

سرور به علت ناشناخته بودن درخواست قادر به پردازش و پاسخگویی آن نمی باشد.

کد 502 (درگاه خراب Bad Gateway)

سرور در اینجا پاسخ اشتباه یا نامعتبری از سرور بالا دست خود دریافت کرده است.

کد 503 (خارج از سرویس Service Unavailable)

زمانی که سرور برای تعمیر و نگهداری و سرویس خارج از دسترس باشد، قادر به پاسخگویی نیست و این خطا رخ می دهد. این یکی هم از خطاهای شایعی است که گاهی به طور موقت اتفاق می افتد و حتی اگر سرور بار ترافیکی زیادی را متحمل شود، برای مدتی پاسخگویی خود را با اعلام این کد از دست می دهد.

کد 504 (خارج از زمان Gateway Timeou)

این Status Code نشان می دهد که سرور به موقع، و در مدت زمان مناسبی نتوانسته است یک درخواست را پردازش کند.

کد 505 (پروتکل پوشش داده نمی شود HTTP Version Not Supported)

زمانی که نسخه پروتکل Http درخواست، توسط سرور پشتیبانی نشود این کد اعلام می شود.

خلاصه و جمع بندی

در این مقاله با یکی دیگر از اصطلاحات سئو به نام  کدهای وضعیت صفحه یا http status code آشنا شدید. همان طور که در مطلب بالا خواندید این کدها نقش مهمی در سنجش وضعیت ارتباط سرور با سایت شما را دارد. این کدها بنا به درخواست بارگذاری یک صفحه از مرورگر کاربر به سرور سایت ارسال می شود و سرور با یک کد سه رقمی مثل 404 یا 503، آن را پاسخ می دهد که لزوما برای کاربر قابل نمایش نیست. هر کدام از آنها در شرایط خاصی اعلام می شود و برطرف کردن هر کدام نیز ضوابط خاص خود را دارد. سعی کردیم در این مقاله به شکل کاملا ساده ای این کدها را به شما معرفی کنیم و لیستی از پرکاربردترین آنها (به خصوص در سئو) ارائه کردیم، تا با دسته بندی کدهای HTTP به خوبی آشنا شوید. در پایان اگر سوال و ابهامی در خصوص هر کدام از کدهای سرور و وضعیت Http داشتید، می توانید در قسمت نظرات همین مطلب با ما در میان بگذارید و همچنین با کارشناسان ما در آکادمی رایا پارس در تماس باشید.